Ziel, geest, geestesgesteldheid en keuzevrijheid

PROBLEEM EN VRAAGSTELLING
In een diepe meditatieve geestesgesteldheid kent men geen 'angst'. Het denken, reflecteren en anticiperen waarmee allerlei associaties worden gelegd tussen visuele beelden en voormalig sensorisch - in de neuronen vastgelegde - input van eerdere ervaringen en gebeurtenissen wordt dan even uitgeschakeld, c.q. wordt niet 'aangesproken' of niet 'verwerkt'. In zo'n toestand kan er geen onheilzame geestesgesteldheid bestaan van 'angst', 'depressie' of 'woede', want er zijn immers geen onheilzame mentale factoren op het moment van diepe concentratie aanwezig. De hamvraag hierbij is wat mij betreft de vraag welke factoren, of anders gezegd, 'wat' of 'wie' nou de regie heeft en bepaalt het bereiken van een meditatieve geestesgesteldheid?

HYPOTHESE
Een mogelijk antwoord op de bovenstaande vraagsteling is dat dit de 'geest' of 'ziel' moet zijn die in feite onafhankelijk en 'los' van de directe sensorische input van het brein (voelen, zien, ruiken, proeven, horen) zijn eigen 'weg' kan bepalen, door bewust allerlei 'nieuwe associaties', c.q. nieuwe 'neurale netwerken' in het brein te formeren die leiden tot allerlei 'nieuwe' inzichten en realiteiten. Wanneer deze nieuwe inzichten of toekomstige realiteiten 'rampspoed' beschrijven en/of afbeelden dan heeft dit een onheilzame geestesgesteldheid van 'angst' tot gevolg.
Verlossing van het lijden ligt dus besloten in de esoterische kennis die elk individueel mens potentieel tot zijn of haar beschikking heeft. De 'ziel' of 'geest' (of hoe je dit ook noemen wilt) heeft hiervoor de regie in handen doordat het kan kiezen om de aandacht en concentratie doelgericht te focussen op van te voren 'gekozen' objecten. Er kan dus een 'keuze' gemaakt worden of een bepaald handelingsarsenaal 'wel' of 'niet' gexecuteerd wordt. Hierin ligt meteen ook het vraagstuk en antwoord van de 'vrije wil' besloten. In de 'ziel' of 'geest' zit ook de 'wilsfunctie' besloten waarmee keuzes gemaakt kunnen worden uit het potentiële toekomstig handelingsarsenaal die de individuele mens tot zijn of haar beschikking heeft. Deze cruciale kenmerken en functies van het handelen van de mens zijn alleen mogelijk bij de gratie van een onafhankelijke entiteit die we 'geest' of 'ziel' noemen. Deze 'entiteit' opereert onafhankelijk en is 'vrij' van de directe sensorische neurale input en vastgelegde neurale informatie hiervan in de zogenaamde 'neurale newerken'.

VOORBEELD
Een Samurai die Harakiri pleegt is wel een dramatisch voorbeeld van hoe de 'geest' of 'ziel' doelbewust een einde maakt aan toekomstig lijden (schaamte, schuld). Een van te voren ingeprent protocol van executie voor het uitvoeren van Harakiri is natuurlijk niet aanwezig in het brein. Althans, niet 'ingeprent' door directe sensorische input bij het executeren van het handelingsarsenaal van Harakiri. De geest van de samurai anticipeert dus op toekomstig lijden en kiest ervoor om - volgens een gedragscode - zijn leven te beëindigen. Bij het 'anticiperen' spelen er zich vele neurale processen in het brein af. Er is dus wel degelijk een biologisch, fysiologisch substraat te identificeren die bij het denkproces 'anticiperen' een rol speelt. Echter wordt dit denkproces in gang gezet door een andere 'entiteit' dan het biologisch, fysiologisch substraat van neurale aciviteit in het brein die bij het 'anticiperen' een rol speelt. De trigger wordt in dit voorbeeld gevormd door het feit dat het handelen van de samurai niet voldeed aan de eisen hij hij zichzelf of die de omgeving hem heeft opgelegd. De teleurstelling en de schaamtegevoelens die vervolgens deel uitmaken van zijn geestesgesteldheid zijn voor de samurai - en zijn directe omgeving, c.q. andere leden van de groep - 'onverteerbaar'. In het brein worden hierbij neurale netwerken geactiveerd in het lymbisch systeem en de neocorex die voor de samurai 'ondraaglijke' gevoelens activeren, omdat hij zijn brein getraind heeft jarenlang om compromisloos volgens een bepaalde 'gedragscode' te leven. Eenmaal deze gedragscode geweld aangedaan of verbroken, wordt er een trigger gegeven die feitelijk leidt tot een onheilzame geestesgesteldheid bij de samurai. De keuze van Harakiri plegen is een doelbewuste keuze van de grote 'anticipator', c.q. 'geest', c.q. 'ziel' om het brein van zijn sensorische input en neurale activatie te verlossen.